زنده بودن یعنی دیده شدن
یعنی ورود به نور نگاهی پر محبت
هیچ کس از این قانون مستثنی نیست
(کریستین بوبن)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن :فکر می کردم زندگی ی جایی مثل کلاس ادبیات انگلیسی خانم دکتر سیدی یا گشت و گذار لابه لای کتابهای آستان قدس جریان داره ُالبته با حرف کریستین بوبن هم صد در صد موافقم!!!
در هر صورت فک کنم من الان زنده نباشم!
راستی: چه سعادتی.....
حال میکنی چه شکار لحظه هایی(!) کردم؟!!!!!
عزیزم وبلاگ قشنگی داری.من هر روز به وبلاگهای زیادی سر میزنم ولی وبلاگ شما یه چیز دیگست
اینو هیچکس از همه بهتر میدونه یار دیرین
یادت نره من همچنان منتظرم
do me that favour pal.will y?
سلام...
بازم میگم موافقم...
آپممممممممممممممممم
منتظرتم....
خدانگهدار
آرزو هایم زیر انبوهی از خاکستر
هنوز نفس می کشد
هنوز شعله ورند
نسیم مهربانی تو کی می وزد ......
ربطی به زندگی و زنده بودن نداره ولی چون من درباره زنده بودن نظر خاصی ندارم اینو واست نوشتم
قشنگ بود
...
سلام.....
ینی آدم یه نفر مثه تورو تو لیسته وبلاگای به روز شده ببینه شکار لحظه ها محسوب نمیشه؟!
اینم حرفیه!!!
سلام.
اول این که یاد خانم سیدی بخیر. چه کیفی می داد کلاساش.
دوم این که خوب شد کریستین بوبن قسمت آخر رو تو جمله ش گذاشت گرنه من فکر می کردم کلن مُردم. امیدوار شدم.
سوم این که راست می گه خودِ خودم. بنویس بابا. بنویس.
چهارم این که یکی از پست هات رو با اجازه و البته با ذکر منبع لینک کرده بودم تو فیس بوک غوغا کرد. همون شعر پابلو نرودا در مورد آرام آرام مردن.
پنجم این که فیس بوک نداری، بیام سراغت؟ یا فیلتره؟
اول:واقعا یادش بخیر
دوم :اره
سوم :خب
چهارم :ا راست می گی ؟؟!!
پنجم:با تاسف و تالم بسیار فیلتره..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سلام علیکم و رحمه الله.....
با عرض معذرت: کوشی پ؟! (بخوانید: kooshi pa؟)