تخم مرغ با طعم پیتزا
یادمه کلاس پنجم دبستان بودم که معلممون همون موضوع معروف "علم بهتر است یا ثروت" رو برای موضوع انشا بهمون داد،طبق معمول بقیه انشاها موضوع رو دادم به خواهربزرگترم که بنویسه اما با این تفاوت که این بار اون خواهرم که رشتش علوم انسانی بود و همیشه انشاهامونو می نوشت خونه نبود برای همین این بار موضوع رو دادم به اون یکی خواهم که تازه فارغ التحصیل شده بود و برای استخدامیش مشکلاتی داشت..
روز بعد با خیال راحت رفتم مدرسه از بخت بد معلم اسممو خوند تا انشامو بخونم رفتم پای تخته و شروع به خوندن کردم هر چی بیشتر می خوندم چشم معلممون بیشتر گرد می شد،این چیزایی که خواهرم نوشته بود خودمم فکم هنگ کرده بود هر چی از کار و استخدامی دلش پر بود همه دق دلیشو تو انشای من خالی کرده بود نتیجشم این بود که هر چقدرم درس بخونیم آخرش باید واسه یک خر پول کار کنیم = ثروت صددرصد بهتره !!!
معلمه دیگه طاقت نیاورد از جاش بلند شد و تا آخر زنگ راه رفت و منو نصیحت کرد،بچه ها هم انگار با نگاهشون می گفتن "ای پولکی بینوا" منم یه چشمم اشک و یکی خون،اگه خودم می نوشتم یه چیزی ولی منم فکر می کردم علم بهتره دلم می خواست داد بزنم بگم بابا این نظر خواهرم بود نه نظرمن که زنگ خورد و منو از دست نصیحت های معلم نجات داد.
اون موقع برام علم و ثروت مفهوم درستی نداشتن فکر می کردم همه همنیجوری زندگی می کنن مث من ..
جالبه که این روزا هم فرق زیادی نکردم ..
کل علمم بجای دفتر مشقم شده ترجمه هام و کل ثروتمم بجای اسباب بازیهام شده حقوق آخر ماه ..
هنوزم نمی دونم کدوم یکی خیلی سرنوشت سازه اما با مقایسه خودم با یکی از دوستای مایه دارم که از فرط مایه داری حقوقشو 5 یا 6 ماه بر نمی داره و بهشون سود تعلق می گیره بعد نمی دونه با سود پولش چی کار کنه که نخواد خمس بده برعکس ِ من که اگه یک ماه مث همین ماه بتونم کل قسطا و چکامو +بیمه ماشین که یهو زیاد شده همه رو پاس کنم از فرط خوشحالی مث اون نویسنده خوش قریحه ای که با خوندن بوستان سعدی لکه می دوید منم با پاس کردن همه اینا به مدت یک هفته لکه می دوم..
انصافا من تا حالا ندیدم که این دوستم حتی یکبار لکه بدود پس ثروت شرط نیست.
و بازم انصافا هیچوقت آدم باثروت اشباع نمی شه بر خلاف دانستن...
